Het is alweer ruim vier maanden geleden dat ik eindelijk bekendmaakte dat ik een contract voor de uitgave van ‘Als de nacht eindigt’ getekend had, en los van de coverreveal is het een relatief rustige zomer geweest. Maar nu ik zelf ook op vakantie ben geweest (daarover in een volgende blog meer :)) barsten de voorbereidingen voor de release pas echt los.
Zoals afgesproken met de uitgever stuurde ik het manuscript eind augustus op naar mijn redactrice en kreeg ik het enige tijd later terug met daarin haar correcties (grammaticaal) en plot gerelateerde opmerkingen. Dit is fijn, omdat ik het verhaal van en binnen en van buiten ken, terwijl zij het voor de eerste keer leest (en jullie straks ook) en er dus objectiever naar kan kijken. Nadat ik haar correcties had geaccepteerd besloot ik het hele verhaal nog een keer helemaal door te lezen. Dit was alweer even geleden – ik kan me de laatste keer niet herinneren – en toen ik er eens goed voor ging zitten trok ik geleidelijk aan wit weg.
Niet door de aanpassingen van de redactrice, maar door mijn eigen woorden en zinnen. Er stond hier te veel, daar te weinig en wat bedoelde ik dáár in hemelsnaam mee? Een uitgeverij wil dit serieus in de winkels leggen? (Hallo imposter syndrome, long time, not see!) Ik kon niet anders dan het hele weekend schrappen en aanpassen en aanvullen.
Het moet voor jullie vast vreemd klinken, want dit was toch het manuscript dat ik heb opgestuurd? Waar ik jaren aan gewerkt heb? Dat klopt, en toen was het voor mijn gevoel ook “af” Maar in de tussentijd heb ik alweer veel meer geschreven (aan deel twee, en andere projecten) en boeken gelezen, en dat kan mijn beeld veranderd hebben. Ook zit je als schrijver zó in je eigen verhaal, dat je het niet helder meer kunt zien (maar verder hebben we ze wel allemaal op een rijtje hoor ;-))
Mijn lieve redactrice Maria was gelukkig heel begripvol toen ik haar mailde dat ik nog een paar dagen langer de tijd nodig had om het naar mijn zin te maken. En dus bikkelde ik maandagavond en dinsdagavond na het werk door tot in de late uurtjes. Woensdagochtend stuurde ik het haar eindelijk terug en liet ik het oprecht tevreden los. *zingt in gedachte “Let it goooo, let it gooooo*
En nu?
Als het goed is gaat het manuscript na dit weekend naar de zetter, ofwel de opmaakredacteur. Deze zetter is verantwoordelijk voor de opmaak van de bladzijdes en zorgt ervoor dat het boek straks goed leesbaar is, zonder bijvoorbeeld vreemde woordafbrekingen. De zetproef wordt vervolgens opnieuw gecontroleerd door een corrector, waarna ik de zetproef krijg om weer doorheen te gaan. Als ik nog foutjes tegenkom worden deze weer hersteld en als laatste leest de uitgever het boek nog een allerlaatste keer voor het naar de drukker gaat.
Ondertussen heb ik zelf al een afspraak gehad met de mogelijke locatie van de boekpresentatie, (ZIN IN!) en zodra de datum vaststaat ga ik dit uiteraard met jullie delen!
Agenda
In het menu bovenaan de pagina vind je trouwens nu ook mijn agenda, waarin al één evenement te vinden is. Op donderdagavond 31 oktober ben ik aanwezig op de Boekenbeurs in Antwerpen waar ik voor Clavis YA aan het panelgesprek zal deelnemen. Ook zal ik een workshop geven over een manier van plotten waarmee ‘Als de nacht eindigt’ is ontstaan. Misschien zie en spreek ik je daar!
