Waarom ik bij mijn verhaal blijf

Sinds een paar maanden ben ik lid van de Writers Community, het online en offline platform voor beginnende en ervaren schrijvers. Je kunt er o.a. kennis opdoen door middel van schrijfmodules, je vaardigheden verder ontwikkelen en met andere schrijvers brainstormen op de message boards. Op deze boards werd een tijd geleden de vraag gesteld wie er aan meerdere verhalen tegelijk werkt en of dit je productiviteit omlaag haalt. Ik vind het fascinerend en knap ook dat er schrijvers zijn die dit zonder moeite kunnen.

In al die jaren dat ik aan Als de nacht eindigt heb gewerkt heb ik nooit ruimte in mijn hoofd gehad voor anderen ideeën. Ik kon en kan dan aan niets anders denken. Opperste concentratie, focus, zen, hoe je het ook wilt noemen, het speelt vast allemaal mee. Maar – en dit gaat waarschijnlijk belachelijk klinken – ik vind ook dat ik het niet kan maken tegenover het verhaal waar ik mee bezig ben om mijn aandacht ergens anders op te richten. Alsof ik er met een ander vandoor ga en mijn verhaal in de steek laat. Verder ben ik overigens geheel normaal. 😅

Momenteel zwem ik een beetje tussen twee boeken in. Mijn eerste boek is af en ligt geduldig te wachten bij de uitgeverijen en aan het vervolg ben ik al begonnen, maar het plot is nog niet volledig tot in detail uitgewerkt. Misschien is het daarom dat ik afgelopen donderdag een ingeving kreeg. Op een onbewaakt moment (lees= ik moest op de trein wachten en moest iets doen om de tijd vol te maken) scrolde ik door mijn tijdlijn in de Pinterest app en zag een plaatje wat mijn aandacht trok. Maar dat niet alleen; er ontstond plotseling een idee voor een nieuw verhaal, een nieuw boek. Ik heb er een notitie van gemaakt op mijn telefoon en het daar geparkeerd. Want zoals je hierboven hebt kunnen lezen zal ik mijn huidige boeken nooit verraden. 😉

Nu kan ik me zo voorstellen dat je enorm nieuwsgierig bent naar dat bewuste plaatje en het idee wat ik erdoor kreeg. Meer dan een basis heb ik nog niet, maar laat ik het zo zeggen: het wordt sowieso weer een YA met een hoofdpersonage die qua overtuigingen het tegenovergestelde van Lya uit Als de nacht eindigt is. En daar laat ik het (voor nu) lekker bij.