Elke auteur heeft hem: een reden om zijn of haar boek te schrijven en die van mij is eigenlijk vrij simpel. Maar voordat ik deze aan jullie onthul gaan we eerst een aantal jaar terug in de tijd. Luister en huiver!
Ergens in het voorjaar van 2010 slenterde ik tijdens een weekend weg door een HMV in Cardiff bij terwijl de vriendin met wie ik aan het shoppen was bij de kassa stond met de DVD van New Moon; het tweede deel van de Twilight Saga. Zij was fan. Groot fan. Wat ik al jaren deed was met mijn ogen rollen als niet alleen zij, maar ook een handvol andere vriendinnen weer eens over de vampiers en weerwolven van Stephenie Meyer begonnen te praten. Tot de dag dat ik dus in die bewuste winkel stond. Een hele tafel vol Twillight boeken met op elk een sticker met de prijs van 5 pond. Ik heb er een tijd omheen gedraaid tot mijn nieuwsgierigheid het uiteindelijk toch won en ik diezelfde avond nog met Twilight in mijn handen in bed zat. The rest is history zeggen ze dan. Op het vliegveld terug naar huis kocht ik deel twee en drie en binnen veertien dagen had ik de hele reeks tot de allerlaatste woorden uitgelezen.
De meningen over de Twilight Saga zullen altijd verdeeld blijven, maar ze hebben mij zo veel meer gebracht dan alleen het verhaal. Die oneindige liefde tussen twee vampiers gaf mij mijn liefde voor lezen terug en dan in het bijzonder voor het young adult genre. Ik ontdekte en las The Hunger Games, gevolgd door de Matched trilogie, de Divergent serie en voor ik het wist stond mijn boekenkast er vol mee.
Maar als je een of meerdere van bovenstaande boeken ook gelezen hebt zou je er net als ik een licht ontevreden gevoel aan overgehouden kunnen hebben….. Niet dat ik ze niet goed vond, de meesten vond en vind ik geweldig, maar ik heb regelmatig tussen de regels door gedacht; “WAAROM?” (Ja, Veronica Roth: WAAROM? 😩)
